Asertywność to umiejętność wyrażania swojego zdania. Postawa ta wymaga jednak dodania do niej dwóch umiejętności. Umiejętności poprawnego przeżywania „emocji” oraz „przyjęcia odpowiedniej „postawy” np. postawy krytycznej. Przykładowo, by odmówić zagrażającym sytuacjom nie wystarczy mieć tylko „swoje zdanie”. Należy również mieć odpowiednio rozpoznaną własną emocjonalność i wypracowaną postawę. Zatem, aby móc być asertywnym, by móc w sposób prawidłowy chronić siebie lub też by móc stanąć w obronie słabszego musimy: być „pewnymi siebie” – „czynnik emocjonalny”, być przygotowanymi na odparcie próby przekroczenia naszych lub granic innych – „odpowiednia postawa” i w końcu umiejętność powiedzenia – NIE!
Aby wychowanie dzieci do asertywnej postawy mogło stać się widocznym, rodzic powinien posiadać odpowiednią ilość czasu na wspólne przeżywanie z dziećmi codzienności. Niezbędny jest również silny system wsparcia społecznego i socjalnego dla rodziny. Kraje nordyckie, też czy Holandia zapewniają właśnie, można by tak powiedzieć – odpowiedni czas na odpoczynek dla rodziców, dzieci i rodziny. Bezpośredni wpływ na to ma zamożności społeczeństwa oraz celowa polityka tych krajów, w tym np. wysokie podatki, z których finansowane są potrzeby dzieci i rodziny. System opieki zdrowotnej, edukacja, żłobki, przedszkola, darmowe studia, darmowe mieszkania, sport itp. Powyższe czynniki psychologiczne i ekonomiczne przekładają się bezpośrednio na możliwość wypracowania u dzieci bezpiecznej postawy bycia sobą, wyrażania swojego zdania, wyrażania swoich potrzeb i emocji. Daje to możliwość opiekunom na „oddanie im odpowiedzialności” za siebie i swoje czyny już we wczesnym dzieciństwie. Uczmy tego nasze pociechy poprzez zabawę do upadłego, śmianie się do łez, wspólne czytanie ect.
Duńskie „hygge”, to właśnie czas na wspólnotę rodzinną, wspólne nudzenie się i zabawę, rower. W Holandii jest podobnie. Oddanie odpowiedzialności i pozwolenie dzieciom na swobodę pozwala im również na popełnianie przez nie błędów. Daje im to możliwość zauważania swoich wad w taki sposób, by mogły same wprowadzać odpowiednie zmiany w zachowaniu. Przekłada się to na całokształt przyszłych relacji dziecka ze sobą i światem zewnętrznym oraz społeczeństwem. Wszak szczęśliwe społeczeństwo, to szczęśliwe i beztroskie dzieci. Pozwólmy zatem polskim dzieciom na nudę. Nudę, z której powstają pomysły. Nuda jest najlepszym znanym psychologii sposobem na kreatywność. To właśnie z niej rodzą się pomysły i wszystko to, co wpływa na szczęście, w tym zacieśnianie więzi rodzinnych i społecznych. To z tej nudy mówi się, dzieci pokolenia lat 70-80 były w Polsce najszczęśliwsze, budując np. w deszczu tamy z błota.
„Wychowanie swobodne czyt. asertywne”, wzmacnia odpowiedzialność, wzmacnia obopólne zaufanie rodzic dziecko, dziecko-rodzic. Wzmacnia umiejętności interpersonalne, wspiera kreatywność, uczy rozwiązywania problemów. A przede wszystkim uczy poszanowania dla innych, poszanowania słabszych i dobra społecznego, rozumianego jako dobro wspólne.
Marcin Kapturkiewicz
Kopenhaga 29.10.2023 r
Comments